Dag -5

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 6: Gaat een etappe van start bij regenweer?

Mario is voorzien op Belgisch herfstweer. Uiteraard hopen we met z’n allen op een Indian Summer, maar mocht het toch regen zal hij zich daar niet door laten afschrikken.

Enkel bij gevaarlijke weersomstandigheden zal bekeken worden hoe de planning dient aangepast te worden. We houden u dan op de hoogte via onze verschillende communicatiekanalen.

Dag -6

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 5: Kunnen we Mario nog helpen door hem een lunch aan te bieden?

Tijdens sommige etappes zal Mario al een lunchpakket aangeboden krijgen.

Wil jij hem hier ook mee helpen? Mail dan even naar info@sidetoside.be. Zo kunnen we samen bekijken waar hij jou nog graag ontmoet om samen te lunchen.

Dag -7

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 4: Onderneemt Mario zijn tocht met zijn rolstoel, ligfiets of handbike?

Mario gaat tijdens Side to Side graag in gesprek met mensen. Daarom heeft hij ervoor gekozen om deze tocht met de rolstoel af te leggen. Zo kan hij gemakkelijker communiceren met diegenen die samen met hem een stukje op pad willen gaan.

Bovendien heeft hij zijn rolstoel nodig om naar het toilet te kunnen gaan of bij een lunch aan een tafel te kunnen plaatsnemen.

Dag -8

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 3: Wat is er te doen tijdens het Half Time Event in Sint-Katelijne-Waver

Op dinsdag 2 november verwachten we Mario in de Groenstraat omstreeks 17u bij de aankomst van de 5de etappe.

Hij zal er worden opgewacht door Peter Vanlaet, de peter van Side to Side.

Op dit openluchtevent kan je uw honger en dorst stillen ten voordele van VSH vzw

Peter Vanlaet zal deze avond muzikaal opluisteren met een mini benefietoptreden.

De toegang tot dit event is gratis.

Dag -9

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 2: Kunnen we alsnog financieel steunen?

Als particulier kan je steunen aan 15 cent per kilometer. Indien je de volledige tocht wil steunen dan stort je 45 euro op rekeningnummer BE39 0011 5533 9819 van VSH vzw met vermelding van uw naam + ‘gift Side to Side’. Een gift vanaf 40 euro is fiscaal aftrekbaar.

Ook bedrijven kunnen nog steeds sponsoren. Meer info vind je hier.

Dag -10

De laatste 10 dagen tot de start van Side to Side tellen we samen af.

Iedere dag beantwoorden we de meest gestelde vragen.

FAQ 1: Ik ben niet sportief. Kan ik op een andere manier toch deelnemen aan dit evenement?

Je kan Mario aanmoedigen langs het parcours. De route en de tijdstabel (indicatief) vind je terug via De route waarop ik jou wil ontmoeten (sidetoside.be).

Daarnaast organiseren we 3 side-events:

Meer info over de Side Events in volgend filmpje.

Spina Bifida meets Parkinson

Op zaterdag 11 september werkte ik een training af tijdens het fiets- en wandelevent Parkinson of a bitch. Toen nog 7 weken te gaan tot 29 oktober. Ondertussen zijn we alweer wat dichterbij de start.

Dirk Couck maakte van de gelegenheid gebruik om een training in beeld te brengen. Met deze mooie video nodigen we jullie in de aftiteling ook graag uit om mee op pad te gaan tijdens Side to Side.

Side to side in een notendop ingeblikt!

Met dit mooie promo filmpje van Dirk Couck kunnen we ons project Side to Side nog eens onder de aandacht brengen. Mario legt mooi en bondig uit hoe je kan deelnemen en het project mee een duwtje in de rug kan geven. Uiteraard mag je dit filmpje zoveel delen als je wil onder je vrienden, familie en collega’s!

“Kijk, Ivan”, de paralympics gaan van start

Met nog 2 maanden te gaan tot de start van Side to Side is de sportieve basis gelegd om deze onderneming succesvol te kunnen voltooien.  Nu is het enkel nog de conditie onderhouden.  Hopelijk kunnen de paralympische atleten hetzelfde zeggen, want dit betekent dat ze er helemaal klaar voor zijn om vanaf vandaag het beste van zichzelf te geven tijdens de 16 paralympische zomerspelen.

Inderdaad, de 16de nog maar.  Het heeft dan ook tot 1960 geduurd alvorens atleten met een fysieke beperking een plekje konden afdwingen in een olympisch kader.  Dat geeft meteen aan hoe stiefmoederlijk sporters voor mensen met een beperking werden, en nog steeds worden, behandeld.  De tendens is echter positief.  Zo zien we in België een alsmaar groter wordend aanbod aan de horizon verschijnen.  Gelukkig zien we deze groei vaak ook in de schoot van clubs waar vooreerst enkel valide sporters hun gading vonden.  Deze trend geeft sport voor andersvaliden een stevige boost en vergroot daarnaast ook inclusie. 

Over media-aandacht valt nog veel te redetwisten.  Zoek de komende 11 dagen niet naar een paralympisch ochtendjournaal op VRT of naar 12 uur lang liveverslaggeving per dag.  We zullen het moeten stellen met enkele updates per dag.  Zo worden de paralympische spelen toch nog altijd niet helemaal naar waarde geschat.  Maar laten we positief blijven en vaststellen dat de kijk op paralympische sport bij de VRT al verbeterd is.  Ik herinner me nog maar al te goed een gefrustreerde Ivan Sonck die zich boos maakte toen de regie een drietal decennia geleden het waagde – hoe durfden ze – om een rolstoelatleet in beeld te brengen tijdens een gezamenlijke marathon voor valide en andersvalide atleten.

Het is niet altijd even gemakkelijk om elke prestatie op de paralympische spelen goed in te schatten.  Vaak worden er oneindig veel categorieën gecreëerd op basis van de beperking dat het niet altijd even aantrekkelijk is om te kijken naar een finale met slechts 5 atleten.  Anderzijds worden sommige categorieën dan weer samen gezet in 1 competitie wat de eerlijke strijd niet ten goede komt. 

Of iemand nu wint in een race met 5 deelnemers en 2 seconden voorsprong heeft in een sprintnummer of iemand paralympisch kampioen wordt in een millimeterspurt in een peloton van 50 renners, beide atleten verdienen ons respect.  Ze hebben beiden opofferingen gedaan en het hoogste sportieve niveau nagestreefd.  Ze hebben er beiden voor gezorgd dat in hun land jongeren met een beperking meer kansen krijgen om te sporten.  Ze hebben beiden aan de wereld laten zien tot wat een sporter met een beperking in staat kan zijn. 

Met Side to Side proberen we zo ook ons steentje bij te dragen.  We nemen de 4 paralympische gedachten mee op ons pad: vastberadenheid, inspiratie, moed en gelijkheid.

Want een gezonde geest in een gezond lichaam nastreven is belangrijk, zeker ook of misschien zelfs nog meer voor personen met een beperking.

Tot gauw.  Ik ga alvast nog wat de conditie onderhouden.

Van Aert helpt Cavendish

Tijdens Side to Side zullen mijn verplaatsingen op armkracht gebeuren, maar doorheen het jaar valt het al wel eens voor dat ik een trein, tram of bus wil nemen.  Zo ook vandaag na mijn training van Mechelen naar Antwerpen.  Dit traject in omgekeerde richting met de rolstoel afleggen zou net iets te veel van het goede geweest zijn.

Wanneer een valide persoon deze trip per trein wil afleggen heeft die in Antwerpen de keuze uit meerdere verbindingen per uur.   Voor personen met een beperkte mobiliteit is dit niet zo evident.  Mijn training naar Antwerpen verliep vlot en ik kwam aan omstreeks 12u40.  Gelukkig maar, want ik reserveerde assistentie om me op de trein van 13u49 te helpen.  Als ik onderweg naar de koekenstad een probleempje zou hebben gehad en zo later in Antwerpen-Centraal zou toekomen zijn, kon het wel eens zijn dat er geen assistent beschikbaar was.

Om op tijd te komen moest ik onderweg aan 2 wielerhelden denken.  In de poging om mijn doel te bereiken kwam een interview met Wout Van Aert in mij naar boven.  Hij vertelde een journalist dat hij op het parcours tussenpunten inprent die hij telkens gebruikt als ingebeelde finishlijn.  Dit helpt hem om stap per stap zijn einddoel te bereiken.  Ook Mark Cavendish drong even mijn gedachten binnen.  In de bergetappes van de Ronde van Frankrijk moest hij telkens een strijd voeren om de tijdslimiet niet te overschrijden.  Zo sloeg de Wout Van Aert in mij erin om de Mark Cavendish uit mijn dagdroom een duwtje in de rug te geven.

Even terug naar het openbaar vervoer.

Ik herinner me nog dat tijdens deze coronapandemie de discussie ontstond om treinreizigers op drukke verbindingen hun rit te laten reserveren.  Dit voorstel werd van tafel geveegd onder het mom dat dit de vrijheid van de reiziger te sterk zou beknotten.  Wel, dit is nu net wat ik als rolstoelgebruiker al jaren moet doen.  Minstens 24 uur op voorhand reserveren – 3 uur tussen grote stations – dat is wat een minder mobiele reiziger te doen staat.

Bij bus- en tramreizen is dit niet zo, maar ook daar is niet alles rozengeur en maneschijn voor personen met een beperking.  Zo zijn nog lang niet alle haltes aangepast of zijn de voertuigen niet toegankelijk.  Ook niet alle rolstoelen en scooters worden toegelaten op de voertuigen en aanduidingen voor slechtzienden en blinden ontbreken maar al te vaak.

We kunnen ons dus de vraag stellen of het openbaar vervoer wel zo openbaar is als de naam doet vermoeden.

Wat ik niet in deze blog vermeldde:

  • In een lunchbar in Antwerpen-Centraal kreeg ik een verse fruitsap voor de prijs van een water.  Alweer een voordeel als rolstoelgebruiker?
  • De assistentiepaal waar je een medewerker van de ‘ijzeren weg’ oproept was defect in Antwerpen-Centraal.  Een vriendelijke jobstudent nam de taak van de telefoonpaal over.
  • De assistent in Mechelen was zijn sleutel van een toegangspoortje vergeten waardoor ik op het perron diende te wachten alvorens mijn trip huiswaarts te kunnen verderzetten.  De daaropvolgende afspraak bij mijn kinesist haalde ik nipt.