When the rain begins to fall, dan staat de vereniging paraat!

Vandaag was zo’n dag dat velen onder jullie misschien warmpjes binnen zijn gebleven. Gelijk hadden jullie. “Hier stuur je je hond niet door,” zoefde soms door mijn gedachten vandaag. Voor mij stond er dus wel een stevige rit op het programma. Iets korter dan gisteren, maar toch nog altijd goed voor een 30 kilometer.
De dagen hebben inmiddels zo’n patroon, met al enkele dagen 2 vaste ingrediënten: een thema van de dag dat zich aandient, en een journalist die mij op mijn pad kruist. Het artikel van het Nieuwsblad/De Gentenaar konden jullie al lezen. Het thema van vandaag was ook snel duidelijk: “de vereniging”. Vanaf de start stond Gert-Jan al te popelen in de startblokken. We namen een vliegende start. Hij werd ook geboren met spina bifida, en is al jaren lid van onze vereniging. Tegen de middag waren we door en door nat. Het water sijpelde zijn weg door mijn regenkledij. Als we Lochristi naderden vielen de gesprekken wat stil. De moeheid begon te wegen. Maar inmiddels kregen we nog goed gezelschap. Dit keer niet van de vereniging. Tom De Grauwe is binnenkort de nieuwe schepen van Sport voor de gemeente Lochristi. Tom rolde met trots samen Lochristi binnen met ons. Inmiddels schreef hij zelf al: “Het was een eer om in het wiel van deze atleet te mogen zitten. Topkerel waarmee je over alles kan praten. ” Het was wederzijds Tom!
Bij mijn aankomst was de cirkel rond: Marit was nog maar net teruggekeerd van het zelfredzaamheidskamp in Nederland, maar daar stond ze mij al op te wachten! Wat was het fijn om vandaag zo een dagje met de jongeren van de vereniging op tocht te gaan!
Vanavond ben ik weer goed ontvangen ten huize Marleen, mijn gastgezin van vanavond. Een verkwikkende douche en een heerlijke maaltijd. Dat is wat een atleet nodig heeft. Vanavond trek ik vroeg onder de wol. De Europese voetbalavond ga ik aan mij laten passeren. Slaapwel en tot morgen!