Mijn batterijen zijn wonderbaarlijk terug opgeladen. De harde voorbereidingen die deze 10-daagse voor mij geweest zijn, werpen duidelijk hun vruchten af. Maar wat ik in mijn stoutste dromen niet had durven voorspellen, is dat het mentale aspect van deze tocht zo’n impact op mij zou hebben. Als ik vandaag mijn dag doorheen Meetjesland overloop, dan heb ik het gevoel dat mijn harde schijf vol zit. Het lijkt wel of de ontelbare mooie momenten mij ontglippen. Ik heb zowat het gevoel dat ik stilaan de draad kwijt ben. Men zegt mij dat mooie herinneringen voor eeuwig blijven, en in de loop van mijn verdere leven zullen bovendrijven.
Vandaag was opnieuw enig, anders. Vanaf de start kreeg ik mijn eerste werkgever – en inmiddels vriend – Gerrit mee op stap met zijn collega Lieven. Ik wil toch nog even kwijt dat Gerrit twintig jaar geleden het kompas in mijn leven heeft gekalibreerd toen ik bij hem begon te werken. Vandaag konden we hier samen op terugkijken. Hoe bijzonder was dat!
Druppelsgewijze dikte doorheen de dag ons peloton aan met fijne mensen. Er waren een tante en een nonkel van mij. Het klikte bijzonder met mijn stappers Gerrit en Lieven. Deze laatste nodigde hun zelf met een kwinkslag uit om ’s avonds te gaan dineren bij mijn tante en nonkel. Hilariteit alom. Ik denk dat het vol-au-vent is geworden. Dan kwam nog de drukker van ons ledenblad zich vervoegen. En tenslotte was er Hugo, de secretaris van de vereniging, met wie we aan de eindmeet op het plein in Eeklo belandde.
In een goede ploeg is er meestal een ploegleider die zorgvuldig zijn selectie maakt op weg naar de overwinning. Al 8 dagen lang heb ik nooit een selectie willen en kunnen maken van medestappers. Laat staan dat ik een ploegleider ben. En telkens eindig ik de dag nu al met een goed gevoel van mensen die elkaar ontmoeten zonder elkaar vooraf te kennen. En dan spontaan bestaat er een klik, of soms ook niet. Maar ik kan nu wel zeggen dat er zo iets magisch gebeurt als je de sprong waagt. Dit noem ik misschien wel het grootste neveneffect van Side to Side. De rode draad die ik denk kwijt te zijn, is er dan toch… Ontmoeting levert altijd iets moois op!
Oh ja, dankzij de technologische vooruitgang ben ik vandaag mijn vrouwtje zelfs nog een keertje “toevallig” tegen het lijf gelopen. De handige tracker op mijn mobieltje laat toe dat wij gezinsleden elkaar ten allen tijde kunnen opsporen. Daar was ze dan: ze had mij gespot zo ergens in het Meetjesland!
Ik ga voor de uitzondering vanavond nog even muziek luisteren, na de heerlijke ontvangst en maaltijd bij Sigrid – die jaren geleden een begeleidster was op de kampen van VSH vzw. Music 4 Mario is een fantastisch kadootje van jullie, waarmee ik zodadelijk in slaap zal dommelen. Slaapwel en tot morgen!